Van harnas naar gepaste zachtheid
Een vrouw meldt zich bij ons met frustratie en boosheid, die zij regelmatig uit naar haar partner, kinderen en collega’s. Wat wil ze dat er anders wordt? Meer controle over haar boze gevoel en gedrag. In het behandelgesprek komt naar voren dat de vrouw in haar jeugd vele nare situaties heeft doorgemaakt. Op jonge leeftijd heeft zij besloten dat zíj de degene is die het gedrag van een ander en de impact daarvan bepaalt, zodat een ander haar niet meer kan raken. Haar beschermingsmechanisme is het dragen van een dik harnas, en als er nog meer nodig is om iemand op afstand te houden, dan haalt ze uit. Fel zijn; dat heeft de vrouw geholpen. Vervolgens komen kwetsbaarheid en openheid aan bod in het gesprek en de vraag of ze daar wel eens iets van laat zien. “Absoluut niet”, zegt ze. “Want dan wordt er finaal over mij heen gelopen.”.
We maken de keuze om met haar te gaan werken met de paarden. Juist om de focus te leggen op het voelen, toestaan en verdragen. In een van de groepsopdrachten valt op dat de vrouw de neiging heeft om alle plekken op te vullen om samenwerking te creëren. Zij pakt de leiding, geeft steun en bewaart het overzicht. De uitwisseling klopt niet en de paarden reageren daarop door weg te lopen of stil te staan. Oftewel, de paarden stoppen met het aangaan van een samenwerking. De vrouw kan hierdoor stilstaan en reflecteren op zichzelf. Ze krijgt in de gaten dat ze keihard en alleen aan het werk is. In het gesprek kan de vrouw het harnas (patroon) van vroeger in het nu herkennen. We dagen haar uit om te gaan experimenteren met één taak tegelijk, met minder woorden en meer in haar zintuigen en gevoel. Dit zorgde voor een meer zachte, ondersteunende houding vanuit compassie. De strijd stopte bij de vrouw en de paarden reageerden door nabijheid op te zoeken en te volgen. Na jaren geen verdriet te hebben gevoeld, liepen de tranen nu ineens over haar wangen. De vrouw kon voelen hoe het is om in haar emotie te zijn, zonder harnas, en meer eigenheid te ervaren.
Een aantal weken later hebben we een evaluatiegesprek waarin de vrouw vertelt dat zij steeds vaker in contact met anderen kan aangeven welke behoefte zij heeft. Er is minder strijd, en kwetsbaarheid is steeds minder een zwakte.
